Ενδιαφερον άρθρο ενος μέλους του Συλλόγου μας

Ενδιαφερον άρθρο ενος μέλους του Συλλόγου μας

Ο Ι….Π Α Ρ Α Κ Υ Ν Η Γ Ε Τ Ι Κ Ο Ι     Σ Υ Λ Λ Ο Γ Ο Ι

 

Δεν μας έφθανε μέχρι τώρα ο πόλεμος, που μας κάνουν οι ποικιλώνυμες αντικυνηγετικές οργανώσεις, χρηματοδοτούμενες ή μη από το κράτος, έχουμε τώρα και τον ενδοκυνηγετικό πόλεμο, που μας κήρυξαν μονομερώς οι παρακυνηγετικοί σύλλογοι!

Σάββατο και κατά τα καθιερωμένα περνάω από το Δημητράκη τον ψαρά να πάρω τα ψάρια μου.

– Έβγαλες άδεια, μου λέει.

– Έβγαλα.

– Πόσα πλήρωσες?

– Εκατόν τριάντα έξι ευρώ, για περιφερειακή.

– Εγώ, θα τη βγάλω με εκατόν δέκα έξι ευρώ, στον   τάδε. Θα εξοικονομήσω τα φυσίγγια μιας χρονιάς.

– Καλά,  βρε Δημητράκη, του λέω αγανακτισμένος, άμα διαλύσουμε το Σύλλογο, ποιός θα πληρώνει τις μελέτες για να βγει η Ρυθμιστική? Ποιος θα πληρώνει τους θηροφύλακες? Ποιός…..

– Ε, άμα έχεις λεπτά πλήρωνε, μου λέει.

Είχα να πω πολλά, αλλά το μαγαζί είχε πελάτες και δεν έπρεπε να τον απασχολώ.

Ο κύριος « τάδε», που ανάφερε ο Δημητράκης, κρέμασε στην πόλη τρείς-τέσσερες μεγάλες πινακίδες, με τις οποίες ενημέρωνε – ουσιαστικά καλούσε – τους κυνηγούς, να παρακάμψουν τον αναγνωρισμένο Κυνηγετικό Σύλλογο και να βγάλουν άδειες απ’ευθείας από το Δασαρχείο για να γλυτώσουν το εικοσάρι, συνδρομή στο  Σύλλογο. Τον «τάδε» τον γνώριζα εξ αποστάσεως, γιατί πριν από μερικά χρόνια είχε βάλει υποψηφιότητα δυο-τρείς φορές  να εκλεγεί πρόεδρος του Συλλόγου, αλλά δεν τα κατάφερε και έκτοτε τον ακούω ως υπεύθυνο του παρακυνηγετικού συλλόγου.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν με προβλημάτισε ο διάλογος με το Δημητράκη, γιατί το ίδιο επιχείρημα άκουσα και από άλλους κυνηγούς και στην οικονομική κρίση που βρισκόμαστε όλα πρέπει να τα υπολογίζει κανείς. Κάθισα, λοιπόν και έκανα το λογαριασμό.

Η κυνηγετική περίοδος είναι είκοσι επτά εβδομάδες. Μια τουλάχιστον έξοδο δεν θα κάνω κάθε εβδομάδα, σε απόσταση άνω των τριάντα χιλιομέτρων από το σπίτι μου? Ένα τουλάχιστον σκυλί δεν θα ταϊζω τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες το χρόνο? Δεν θα του κάνω τα εμβόλιά ? Τα αντιπαρασιτικά ? Το μικροτσίπ? Δέκα πέντε, τουλάχιστον, κουτιά φυσίγγια δεν θα ρίξω ολόκληρη την κυνηγετική περίοδο? Κυνηγετικά ρούχα-παπούτσια δεν θα πάρω? Την άδεια δεν θα την πληρώσω?

Όλα αυτά, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, δεν είναι λιγότερα από χίλια ευρώ το χρόνο. Επομένως, μπορώ στα χίλια ευρώ να εξοικονομήσω τα είκοσι, αν φύγω από το Σύλλογο. Αλλά, αν την ίδια ανευθυνότητα με μένα δείξουν και οι άλλοι κυνηγοί και διαλυθούν οι Σύλλογοι, τότε δεν θα έχω δίπλα μου μια οργάνωση διακοσίων πενήντα χιλιάδων κυνηγών, δεν θα υπάρχουν, ουσιαστικά  θηροφύλακες, δεν θα υπάρχουν εκτροφεία και πυρήνες προσαρμογής θηραμάτων, δεν …..δεν…. δεν.

Αξίζει, λοιπόν, για να εξοικονομήσω είκοσι ευρώ, έστω στα χίλια, γιατί είναι πολύ περισσότερα  τα έξοδα, να κάνω μια τέτοια κουταμάρα?

 

Κώστας Σταματιάδης

Ξάνθη